Misschien moet ik bij dit pad eerst maar even wat achtergrond vertellen. Als kind hadden mijn ouders een stacaravan op de Veluwe en vanaf het moment wat wij trouwden en onze eerste kinderen geboren werden, hebben we dit voorbeeld gevolgd. Het was met een gezin met vijf kinderen een betaalbare manier om vakantie te kunnen vieren. Misschien voel je hem wel aankomen, want op een gegeven moment komt een keer de vraag wat je dan nog te zien hebt op een plaats waar je al meer dan 25 jaar komt en je steeds meer het avontuur van het wandelen ontdekt. En inderdaad die vraag kwam er.
Een jaar daarvoor was ik begonnen aan de Waterliniepad, het eerste wandelpad dat ik liep. Een jaar later bedacht ik: 'Als ik dan toch op de Veluwe ben en ik wil echt alles gezien hebben, dan moet ik het Veluwe Zwerfpad maar gaan lopen. En geloof mij, als je denkt dat je alles van de Veluwe gezien hebt, maar je hebt dit wandelpad nog niet gelopen, dan heb je nog lang niet alles van de Veluwe gezien. De andere kant is ook waar: Op het moment dat ik met dit pad klaar was, wist ik echt niet meer wat ik nog moest doen op de Veluwe en al snel hebben we onze stacaravan opgeruimd en we zijn met een toercaravan gaan toeren. Ik heb 5 jaar over dit pad gedaan. Elke week vakantie liep ik een dag aan dit pad. Alle keren ging onze zoon mee, soms ook onze dochter.
Als je de Veluwe echt wilt zien, wilt voelen, wilt ruiken, dan moet je dit pad gaan lopen. De constructie van het pad oogt in het boekje wat ingewikkeld en ook als je met navigatie loopt, lijkt er geen touw aan vast te knopen. Zwerven heet dat. Het pad bestaan uit twee cirkels die als een 8 tegen elkaar aanliggen en in elke cirkel zit een driehoek. Elke poot van een driehoek en elk stuk cirkel tussen de punten van driehoeken bepalen de route. Dat betekent dus dat je op de punten waar cirkel en driehoek elkaar raken je meerdere keren komt.
Loop je de route gewoon via navigatie, dan volg je gewoon de ene etappe na de andere dan komt het helemaal goed. Het pad zelf is enorm divers. Van de Veluwezoom met agrarisch gebied, tot de diepe stilte van het Kroondomein, van de Hoge Veluwe tot de heuvels rond Arnhem. Als je denkt dat de Veluwe alleen bos en heide is, dan ontdek je met dit pad zeker iets anders. De diversiteit is zo groot, het is nooit saai, je komt weinig eindeloos lange rechte stukken tegen en heel veel is onverhard. Het is gewoon een van de mooiste paden.
Is het pad zwaar om te lopen? Dat vond ik wel meevallen, soms door de weersomstandigheden was het zwaar. De dag dat we op de Hoge Veluwe liepen (daar moet je voor betalen om binnen te komen) verdween het pad in een natte zomer in een moeras en al springend van pol naar pol sprongen we mis en stonden we tot over onze schoenen in het water. Wat ook zwaar was waren de zandverstuivingen zoals het Kootwijkerzand, maar de prachtige bospaden maakten dat weer goed.
Al zwervend heb ik intens genoten van een gebied dat ik al dacht te kennen.