De achterliggende tijd ontdekten langzaamaan wat meer mensen mijn website theodekoning.nl en dat gaf hier en daar wat reacties. Als je meer dan 20 jaar schrijft voor Eindeloos Gelukkig, rijst de vraag op waarom je dan toch je eigen naam als domeinnaam hebt geregistreerd en daar ook nog eens een website van hebt gemaakt. Laat het duidelijk zijn: Niet om met Eindeloos Gelukkig te stoppen. Daar schrijf ik op dit moment misschien minder, maar de wekelijkse video's gaan daar gewoon door. Iemand zei tegen mij: "Theo, het is wel hoogmoedig om je eigen naam als website te hebben, wie denk jij dat je bent?" Precies, dat was nu net de reden waarom ik jaren lang deze keus niet had gemaakt. Wie ben ik, dat ik dit zou doen?
Als ik het doe, dan doe ik het omdat ik ergens voor wil staan. En dat wil ik niet vanachter een veilige muur waarbij ik niet zo zichtbaar ben. Dat voelde steeds minder goed, omdat er steeds meer thema's in onze samenleving zijn waar God iets van vindt en ik dat als theoloog mag verwoorden, ook als dat spannend is. Er zijn steeds meer thema's waar je openlijk niets meer van durft te zeggen, waar je niet over durft te preken omdat je er gelijk op wordt afgerekend. Je mag eigenlijk, ook in de kerk maar al te vaak niet afwijken van een inclusieve werkelijkheid van 'jij gelooft wat jij gelooft en ik geloof wat ik geloof en daar geven we elkaar ruimte in'. Hoewel dat ondertussen al helemaal geaccepteerd is in onze samenleving en dat ook steeds meer de kerk doortrekt, is daarmee Gods stem steeds meer aan het verdwijnen. Dat raakt mij en God heeft mij met een karakter gemaakt dat dan eigenlijk niet kan zwijgen.
Dat wil niet zeggen dat geloofsbeleving niet mag verschillen. Daar is niets mis mee. Het gaat wel mis als Gods spreken daardoor het zwijgen wordt opgelegd. De waarheid die God is dat die verdwijnt.
Een andere reactie die ik regelmatig krijg is: "Theo, waarom moet jij altijd schuren". Over die vraag heb ik lang nagedacht. Als ik dat moet om daarmee iemand te zijn, gaat het over mijn identiteit, over wie ik ben. Eerlijk gezegd denk ik er nooit over na dat ik vaak schuur. Mijn verlangen is om de ander aan het denken te zetten, te laten beseffen dat sommige dingen anders zijn dan we vaak denken. Mag God mij dan op de manier gebruiken zoals Hij mij heeft gemaakt? Natuurlijk mag Hij dat, maar wil ik dat dan ook? Lang niet altijd, want het voelt altijd als een soort frontlinie. Het is niet om gezien te willen worden, het is omdat het mijn diepste verlangen is God en Zijn Woord recht te doen. En daarom dus toch de website onder mijn eigen naam omdat ik toch geloof dat ik iets te zeggen heb.
En een leuke bijkomstigheid daarbij is dat ik mijn wandelingen en de mogelijkheid om mee te wandelen kan delen en als ik iemand als mediator kan helpen, dit ook te vinden is.